Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Brzesku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Rejonowy w Brzesku II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący : SSR Monika Wojtas-Zaleśna

Protokolant: st.sekr.sądowy Edyta Jaroszek

w obecności oskarżyciela nie stawił się, zawiadomiony wokandą

po rozpoznaniu w dniach: 27.04.2017r, 24.05.2017r, 28.06.2017r, 2.08. 2017 r. w B.

sprawy

J. S.

s. M. i K.

ur. (...) w B.

obwinionego o to, że:

W dniu 25 lutego 2016 r. około godz. 11:40 w B., na ulicy (...), kierując zespołem pojazdów tj. ciągnikiem siodłowym m-ki R. (...) o nr rej. (...) wraz z naczepą ciężarową m-ki S. o nr rej. (...) naruszył zakaz postoju na obszarze zabudowanym zespołu pojazdów o długości przekraczającej 12 m poza wyznaczonymi w tym celu parkingami.

tj. za wykroczenie z art.97 KW w zw. z art. 49 ust. 2 pkt 5 Ustawy Prawo o Ruchu Drogowym

I.  Na mocy art. 5 § 1 pkt 1 kpw w zw. z art. 62 § 3 kpw uniewinnia obwinionego J. S. od popełnienia zarzucanego mu wykroczenia ,

II.  Na mocy art. 118 § 2 kpw kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II W23/17

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 02.08..2017 r.

Sąd ustalił następującej treści stan faktyczny :

Obwiniony J. S. jest zatrudniony jako kierowca w firmie (...), która ma siedzibę w B. przy ulicy (...). W dniu 25 lutego 2016 roku przyjechał do siedziby firmy zespołem pojazdów o długości 18 metrów tj. ciągnikiem R. (...) o nr rej. (...) wraz z naczepą ciężarową m-ki S. . Zatrzymał pojazd częściowo na wjeździe, a częściowo w zatoczce przy krawędzi jezdni i nie wyłączając silnika przystąpił do szybkiego rozładunku.

( dowód : wyj. obwinionego k- 6,66,

dane techniczne k-18-20,

zezn. L. P.k-8 )

A. G. (1), właściciel firmy (...) , zwrócił się w 2012 roku z prośbą do Urzędu Miasta B. o zgodę na wykonanie zatoczki parkingowej przy swojej firmie. Po uzyskaniu zgody, z własnych pieniędzy, pokrył koszty modernizacji i wykonał zatokę parkingową z grubszej kostki, z lepszym utwardzeniem, z której miały korzystać samochody ciężarowe przyjeżdżające do jego firmy. Również inne pojazdy parkują w tym miejscu, gdy zakład jest zamknięty.

( dowód : wyj. obwinionego k- 6,66

zezn. A. G. k-76,

zezn. T. W. k-77,

kserokopia pisma k-14,

dokumentacja fotograficzna k-50-65 )

J. S. nie był dotychczas karany, jest kierowcą, nie posiada nikogo na utrzymaniu.

( dowód: wyj. obwinionego k- 6 ).

Obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że stał w zatoczce i częściowo na wjeździe, jedynie na czas rozładunku. Szef otrzymał zgodę na wykonanie zatoki parkingowej, by nie dochodziło do tamowania ruchu. Samochodu nie parkował, a jedynie zatrzymał go do rozładunku, nie wyłączał silnika. Dodał, że nie ma innej możliwości wjazdu pod firmę i rozładunku towaru.

Sąd dał wiarę tym wyjaśnieniom uznając je za szczere, znajdują one potwierdzenie w zaświadczeniu oraz zeznaniach A. G. (1) i T. W. (2) oraz dołączonej dokumentacji fotograficznej.

Mając na uwadze powyżej dokonaną analizę materiału dowodowego Sąd uznał, iż obwiniony nie popełnił zarzucanego mu wykroczenia z art. 97 kw polegającego na zakazie postoju zespołu pojazdów o długości ponad 12 metrów, na obszarze zabudowanym, poza miejscami wyznaczonymi, ponieważ zatoka parkingowa przy firmie (...) jest takim miejscem. Pracownik UM w B. wyraźnie stwierdził, że brano pod uwagę przy modernizacji jezdni , że będą w zatoce parkowały pojazdy o długości większej niż 12 metrów. Właściciel firmy (...) celowo czynił starania, by poszerzyć jezdnię i zwęzić chodnik, z własnych środków dokonał modernizacji za zgodą UM w B.. W tej sytuacji nie można zgodzić się ze stanowiskiem oskarżyciela, że zakaz postoju obejmuje również teren zatoki parkingowej zrobionej właśnie w tym celu. Przecież niemożliwe byłoby prowadzenie działalności gospodarczej przez spółkę, gdyby samochody ciężarowe o dużych gabarytach nie mogły podjechać pod firmę. Przepisy prawne winny służyć ludziom, a nie komplikować funkcjonowanie firmy, której właściciel poczynił starania o rozwiązanie tej sprawy.

Wobec powyższego Sąd uniewinnił obwinionego od popełnienia zarzucanego mu wykroczenia i kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.