Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Brzesku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 maja 2018r.

Sąd Rejonowy w Brzesku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Agata Gawłowska - Sobusiak
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Anna Warchał

po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2018 r. w Brzesku

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) im. F. S. z siedzibą w G.

przeciwko A. B.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego A. B. na rzecz powoda (...) im. F. S. z siedzibą w G. kwotę 37.173,57 zł (trzydzieści siedem tysięcy sto siedemdziesiąt trzy złote 57/100) wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie, ale nie więcej niż w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie, liczonymi od dnia 30 sierpnia 2017r. do dnia 17 maja 2018r.,

II.  płatność kwoty zasądzonej w pkt I wyroku, tj. kwoty 37.173,57 zł, rozkłada na 120 miesięcznych raty: pierwsza rata w kwocie 283,57 zł, a kolejne raty w kwotach po 310,00 zł każda – płatnych do 5-go dnia każdego kolejno następującego po sobie miesiąca, począwszy od miesiąca następnego po miesiącu, w którym uprawomocni się niniejszy wyrok, z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie, ale nie więcej niż w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie, na wypadek nie uiszczenia którejkolwiek z rat,

III.  oddala powództwo w pozostałej części,

IV.  zasądza od pozwanego A. B. na rzecz powoda (...)im. F. S. z siedzibą w G. kwotę 465,00 zł (czterysta sześćdziesiąt pięć złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu – opłaty sądowej od pozwu,

V.  w pozostałym zakresie koszty procesu między stronami wzajemnie znosi.

Sędzia

SR Agata Gawłowska - Sobusiak

Sygn. akt I C 156/18

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Brzesku z dnia 17 maja 2018r.

Powód (...) im. F. S. z siedzibą w G. domagał się zasądzenia od pozwanego A. B. kwoty 37 173,57 zł z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie, ale nie więcej niż wysokość odsetek maksymalnych za opóźnienie liczonymi od tej kwoty od dnia 30 sierpnia 2017 r do dnia zapłaty. Nadto powód wniósł o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu oraz w dalszym piśmie procesowym powód podniósł, że w dniu 30 grudnia 2015r. pozwany zawarł z powodem umowę pożyczki w kwocie 37 000,00 zł i zobowiązał się do spłaty w miesięcznych ratach. Pozwany nie regulował terminowo rat pożyczki wobec czego umowa została wypowiedziana, a całość zadłużenia stała się wymagalna. Powód podkreślił, że przed wypowiedzeniem umowy wzywał pozwanego do dobrowolnego uregulowania zadłużenia, jednak bezskutecznie.

Powód wyjaśnił, że na dochodzoną kwotę złożyły się: kapitał w wysokości 34 917,71 zł, skapitalizowane odsetki karne oraz odsetki umowne w łącznej wysokości 2 255,86 zł.

Odnosząc się do wniosku pozwanego, powód nie wyraził zgody na rozłożenie spłaty zadłużenia na raty, albowiem od sierpnia 2017r. pozwany nie dokonał jakiejkolwiek wpłaty na poczet spłaty zadłużenia, a zatem tylko orzeczenie zasądzające całość dochodzonego roszczenia stanowi właściwe zabezpieczenie interesów powoda. Niemniej powód dodał, że po uzyskaniu tytułu wykonawczego możliwe będzie rozłożenie na raty spłaty zasądzonej kwoty, także kosztów procesu, w drodze restrukturyzacji przeprowadzonej na wniosek pozwanego. Powód zapewnił, że w takiej sytuacji zostanie ustalony harmonogram spłat umożliwiający pozwanemu realną spłatę zobowiązań wobec powoda.

Sąd Rejonowy Lublin- Zachód w Lublinie nakazem zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym z dnia 9 października 2017r. sygn. akt VI Nc-e 1643033/17 zobowiązał pozwanego A. B., aby zapłacił na rzecz powoda (...) im. F. S. z siedzibą w G. kwotę dochodzoną pozwem wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie, ale nie więcej niż wysokość odsetek maksymalnych za opóźnienie, oraz kosztami procesu – wszystko w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu albo wniósł w tymże terminie sprzeciw.

Pozwany A. B. wniósł sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty. Pozwany przyznał, że zawarł umowę pożyczki z powodem oraz podniósł, że na początku 2017r. wpłacił na poczet zadłużenia kwotę 2 500,00 zł, która zaspokoiła wszystkie wymagalne na tamten czas raty. Pozwany dodał, że nie ma wiedzy co do aktualnego stanu zadłużenia.

Ostatecznie, pozwany oświadczył, że chciałby spłacić całość zadłużenia wobec powoda, ale w ratach. Pozwany podniósł, że nie jest w stanie spłacić zadłużenia jednorazowo, gdyż ma trudną sytuację osobistą i finansową. Pozwany spłaca zadłużenie w innych bankach, na które przeznacza całe środki pieniężne jakie posiada, a pozostaje na utrzymaniu żony. Pozwany podniósł, że obecnie jest w stanie spłacać raty w wysokości co najwyżej 150, 00 zł miesięcznie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany A. B. w dniu 30 grudnia 2015 r zawarł z powodem (...) im. F. S.w G. umowę pożyczki (...) na łączną kwotę 71 651,41 zł (całkowita kwota do zapłaty). Na podstawie tej umowy pozwany otrzymał kwotę 37 000, 00 zł (całkowita kwota pożyczki) i zobowiązał się do jej terminowej spłaty wraz z odsetkami i należnymi opłatami w miesięcznych ratach.

Zgodnie z umową, całkowita kwota odsetek umownych wyniosła 21 816,81 zł,

a nadto powód pobrał prowizję w wysokości 6 845,00 zł, opłatę przygotowawczą w wysokości 40,00 zł oraz kwotę ubezpieczenia w wysokości 5 949,60 zł.

W umowie ustalono, że spłata nastąpi zgodnie ze stanowiącym do niej załącznik harmonogramem, w 119 miesięcznych ratach po 494,26 zł każda, pierwsza rata płatna do dnia 20 lutego 2016r., a ostateczny termin spłaty kredytu ustalono na dzień 20 grudnia 2025 r (okres umowny 10 lat).

Zgodnie z umową, niespłacenie raty kredytu i odsetek w ustalonym terminie powodowało powstanie zadłużenia przeterminowanego, od którego pobierane były odsetki za opóźnienie w wysokości czterokrotności kredytu lombardowego NBP. Nadto powód miał prawo obciążyć pozwanego kosztami czynności windykacyjnych, w tym wezwań do zapłaty.

W przypadku opóźnienia z zapłatą co najmniej dwóch pełnych raty kredytu, powód mógł wypowiedzieć umowę z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia, po uprzednim wezwaniu pozwanego listem poleconym do zapłaty zaległych rat, w terminie nie krótszym niż 14 dni roboczych od otrzymania wezwania.

Spłata pożyczki została zabezpieczona umową ubezpieczenia grupowego.

Podczas procedury udzielenia kredytu, nie wymagano od pozwanego przedłożenia dokumentów potwierdzających dochód i stan majątkowy, okazał jedynie dowód osobisty.

Dowód:

- umowa pożyczki (...) z dnia 30 grudnia 2015r. wraz z załącznikami- regulaminem udzielania kredytów i pożyczek konsumenckich (...), harmonogramem spłat, uchwałami zarządu (...), deklaracją członkowską, tabelą prowizji i opłat k. 21-25, 28-32, 58-59, 61- 62 ;

- zestawienie operacji z rachunku bankowego pozwanego k. 49;

- przesłuchanie pozwanego k. 73.

Pozwany spóźniał się z zapłatą większości kolejnych rat pożyczki, przez co powód naliczał odsetki karne. Pozwany był wielokrotnie wzywany do uregulowania zaległości pismami:

- z dnia 5 maja 2016 r kwoty 514,83 zł,

- z dnia 31 maja 2016r. kwoty 514,58 zł,

- z dnia 30 czerwca 2016r. kwoty 514, 06 zł,

- z dnia 1 sierpnia 2016r. kwoty 510,74 zł,

- z dnia 30 sierpnia 2016r. kwoty 1 026,90 zł,

- w terminie 14 dni roboczych od dnia doręczenia poszczególnych wezwań.

Powód prowadził wobec pozwanego także tzw. windykację terenową za pośrednictwem firmy windykacyjnej (...) Sp. z o.o.

Dowód:

- wezwania do zapłaty z dnia 5 maja 2016r., z dnia 31 maja 2016r., z dnia 30 czerwca 2016r., z dnia 1 sierpnia 2016r., z dnia 30 sierpnia 2016r. wraz z potwierdzeniami nadania k. 33-43;

- notatka dot. windykacji k. 50.

W sumie pozwany dokonał wpłaty czternastu rat pożyczki, w różnej wysokości. Na dzień 20 lutego 2017r łączna kwota wpłat wyniosła 6 642,83 zł, ( wg harmonogramu na ten dzień powinno być spłacone 6 919, 64 zł). Po tej dacie pozwany całkowicie zaprzestał spłaty pożyczki.

Pozwany był wzywany do zapłaty pismami:

- z dnia 2 marca 2017r. kwoty 514,61 zł,

- z dnia 3 kwietnia 2017r. kwoty 1 031, 30 zł,

- w terminie 14 dni roboczych od otrzymania wezwań.

W związku z brakiem zapłaty dalszych rat, powód pismem z dnia 27 czerwca 2017r wypowiedział pozwanemu umowę pożyczki i wezwał go do zapłaty łącznej kwoty 2623,82 zł, a to:

- kwoty 1 044,17 zł tytułem zaległych rat pożyczki;

- kwoty 1 427,12 zł tytułem odsetek umownych;

- kwoty 19,42 zł tytułem odsetek karnych;

- kwoty 133, 11 zł tytułem kosztów windykacji.

Powód poinformował pozwanego, że uregulowanie należności spowoduje powrót do pierwotnego planu spłaty.

Wymienione pismo zostało wysłane listem poleconym i doręczone pozwanemu w dniu 30 czerwca 2017. Pozwany nie uregulował wskazanej kwoty w terminie.

Dowód:

- rozliczenie wysokości zadłużenia k. 57;

- wezwania do zapłaty z dnia z dnia 2 marca 2017r., z dnia 3 kwietnia 2017r., wraz z potwierdzeniami nadania k. 44-48;

- wypowiedzenie umowy pożyczki z dnia 27 czerwca 2017r. wraz z dowodem nadania i potwierdzeniem odbioru k. 26-27.

Na dzień wniesienia pozwu zaległość z tytułu umowy pożyczki wynosiła 37 173,57 zł, na tą kwotę składały się:

- kapitał w wysokości 34 917, 71 zł;

- koszty wezwań do zapłaty w wysokości 132, 11 zł;

- odsetki umowne w wysokości 1 816, 18 zł;

- odsetki karne naliczone do dnia wymagalności w wysokości 30, 14 zł;

- odsetki karne naliczone od dnia wymagalności do dnia wniesienia pozwu w wysokości 277, 43 zł

Dowód:

-rozliczenie wysokości zadłużenia k. 57.

Pozwany ma obecnie 52 lata, jest żonaty, ma dwójkę dorosłych, usamodzielnionych dzieci.

Pozwany aktualnie jest zatrudniony w K. jako pracownik budowlany, miesięcznie osiąga dochód w zależności od przepracowanych godzin, jednak oscyluje on w granicach od 2 800,00 zł do 3 000,00 zł. Żona pozwanego pracuje w Zakładach (...) w T..

Pozwany zawarł umowę pożyczki z powodem celem pozyskania środków na wykończenia swojego domu, aby móc tam zamieszkać. Wcześnie pozwany wraz z żoną i dziećmi zajmowała jeden pokój w domu teściów. Środki z kredytu okazały się jednak niewystarczające i pozwany zaczął opóźniać się ze spłatami.

Pozwany posiada zadłużenie z tytułu jeszcze innych umów kredytowych, i miesięcznie jest mu potrącana kwota 1 000, 00 zł. Nadto pozwany spłaca raty w wysokości 200,00 zł miesięcznie zasądzone wyrokiem sądowym, z innej umowy pożyczki. Pozwany obecnie nie posiada majątku, a wspomniany dom jest współwłasnością jego żony i córki.

Dowód:

- przesłuchanie pozwanego k. 72-73.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wyżej wymienione dokumenty oraz przesłuchanie pozwanego.

Dokumenty w postaci: umowy pożyczki, wezwań do zapłaty, wypowiedzenia umowy, rozliczenia wierzytelności i raportu spłat– jako dokumenty prywatne, stanowiły dowód tego, że osoba, która je podpisała złożyła oświadczenia w nich zawarte. Na podstawie wymienionych dokumentów Sąd ustalił, jakie roszczenie przysługuje powodowi wobec pozwanego, tj. z jakiego tytułu i w jakiej wysokości.

Sąd dał wiarę przesłuchaniu pozwanego A. B.. Zeznania te były spontaniczne, szczere i przekonywujące, a dotyczyły okoliczności zaciągnięcia kredytu oraz sytuacji osobistej i majątkowej pozwanego, co miało istotne znaczenie dla rozpoznania wniosku o rozłożenie spłaty zadłużenia na raty.

Sąd zważył co następuje:

Powód (...) im. F. S. z siedzibą w G. domagał się zasądzenia od pozwanego A. B. kwoty 37 173,57 zł wynikającej z umowy pożyczki, a to:

- kwota 34 917,71 zł tytułem kapitału,

- kwota 2 255,86 zł tytułem skapitalizowanych odsetek.

Pozwany nie negował faktu zawarcia umowy, ostatecznie też uznał kwotę dochodzoną pozwem.

Jak wynika z przeprowadzonego postępowania dowodowego, na kwotę udzielonej pożyczki 71 651,41 zł składały się:

- kapitał w kwocie 37 000, 00 zł,

- odsetki kapitałowe w kwocie 21 816,81 zł,

- opłata przygotowawcza w kwocie 40, 00 zł,

- prowizja w kwocie 6 845,00 zł,

- składka na ubezpieczenie w kwocie 5 949, 60 zł.

Pozwany nie przestrzegał ustalonych terminów wpłat, był wielokrotnie wzywany do uregulowania należności. Na poczet umowy pozwany uiścił łącznie tylko kwotę 6 642,83 zł, po czym całkowicie zaprzestał spłat.

Zatem ostatecznie zadłużenie pozwanego wyniosło 37 173,57 zł – tj. kwota dochodzona pozwem – na którą składały się:

- kapitał w wysokości 34 917, 71 zł,

- koszty wezwań do zapłaty w wysokości 132, 11 zł,

- odsetki umowne w wysokości 1 816, 18 zł,

- odsetki karne naliczone do dnia wymagalności w wysokości 30, 14 zł,

- odsetki karne naliczone od dnia wymagalności do dnia wniesienia pozwu w wysokości 277, 43 zł.

Wobec powyższego Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda wyżej wymienioną kwotę wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie, ale nie więcej niż wysokość odsetek maksymalnych za opóźnienie liczonymi od tej kwoty od dnia 30 sierpnia 2017 r do dnia wydania wyroku tj. 17 maja 2018r.

Sąd uwzględnił wniosek pozwanego o rozłożenie zasądzonej kwoty na raty. Zgodnie z art. 320 kpc w szczególnie uzasadnionych wypadkach Sąd może zasądzone świadczenie rozłożyć na dogodne raty. Chodzi tu o sytuacje, w których ze względu na stan majątkowy, rodzinny czy zdrowotny spełnienie zasądzonego świadczenia byłoby dla pozwanego niemożliwe do wykonania lub w każdym razie bardzo utrudnione i narażałoby jego lub jego bliskich na niepowetowane szkody (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dn. 25.01.2013r. I Aca 1080/12, Lex 1313300). Z drugiej strony chodzi także o to, aby umożliwić pozwanemu dobrowolne wykonanie wyroku, a powoda nie narażać na nieefektywne wydatki egzekucyjne.

Powyższe rozumienie art. 320 kpc pozostaje w zgodzie z art. 31 ust. 3 Konstytucji, uzależniającym dopuszczalność ustanowienia w ustawie ograniczenia korzystania z konstytucyjnego prawa, jakim jest wierzytelność, od tego, czy nie narusza ono istoty tego prawa oraz czy jest konieczne w demokratycznym państwie m.in. dla porządku publicznego albo wolności i praw innych osób (por. uchwała SN z dnia 15 grudnia 2006 r III CZP 126/06 OSNC 2007/10/147).

W ocenie Sądu sytuacja osobista i majątkowa pozwanego uzasadniała rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty. Pozwany nie byłby w stanie uiścić zasądzonej kwoty jednorazowo i niezwłocznie, albowiem jest to dla niego kwota zbyt wysoka. Pozwany pracuje, ale jego zarobki oscylują w granicach 2 800,00 zł i zależą od liczby przepracowanych godzin, co wynika z charakteru wykonywanej pracy jako pracownika budowlanego. Z przesłuchania pozwanego wynika, iż obecnie spłaca zadłużenie miesięcznie na łączną kwotę 1 200,00 zł, w tym rata zasądzona wyrokiem sądowym w wysokości 200,00 zł z innej umowy pożyczki. Pozwany nie ma majątku, który mógłby spieniężyć, ani którego można by zająć. Dom, w którym mieszka pozwany, nie stanowi już jego własności. Z tego też względu, gdyby powód chciał skierować egzekucję przeciwko pozwanemu, prawdopodobnym jest, że byłaby ona bezskuteczna, a po obniżeniu obecnego dochodu o wartość wolną od egzekucji i wartość kosztów postępowania egzekucyjnego, ściągnięte przez komornika kwoty nie przekraczałyby wysokości raty, określonej przez Sąd w wyroku. Nadto generowanie dodatkowo kosztów komorniczych, nie byłoby korzystne dla żadnej ze stron.

Należy także dodać, że w ocenie Sądu powód na etapie udzielania pożyczki nie zbadał dostatecznie zdolności kredytowej pozwanego, do czego był zobligowany w świetle ustaw krajowych jak i dyrektyw UE.

Zdolność kredytową ma każdy podmiot, którego stan majątkowy oraz bieżąca i przewidywana efektywność gospodarowania zapewnia wypłacalność gwarantującą zwrot kredytu wraz z należnymi odsetkami w ustalonym terminie ( por.: wyrok SN z dnia 18 czerwca 1997 r.II CKN 207/97). Przed zawarciem umowy pożyczki, z formalnego punktu widzenia, bank czy (...) ma pełną swobodę przy ustalaniu zdolności kredytowej, jednak co do zasady jej wykazanie nie obliguje banku czy (...) do zawarcia umowy pożyczki i odmowa w tym zakresie nie niesie żadnych konsekwencji. Dlatego analizując sytuację kredytobiorcy pod tym kątem bank czy (...) powinien szczególnie wnikliwie odnieść się do przedłożonych przez kredytobiorcę dokumentów, czy przeprowadzonego wywiadu, zwłaszcza gdy chodzi o wysoką kwotę.

W przedmiotowej sprawie, w ocenie Sądu powód nie wywiązał się z tej powinności, nie zachował należytej staranności w badaniu zdolności kredytowej pozwanego. Jak wynikało z przesłuchania pozwanego, powód udzielił pożyczki „na dowód” ( !!!) , bez konieczności udokumentowania sytuacji osobistej, finansowej i materialnej pozwanego. Należy przypomnieć, że zgodnie z umową całkowita kwota do zapłaty wynosiła 71 651,41 zł, a więc była bardzo wysoka w stosunku do osiąganych przez pozwanego dochodów, z których przecież musiał zapewnić sobie jeszcze minimum socjalne na życie. Powód winien był kalkulować ryzyko wystąpienia po stronie pozwanego problemów z płynnością finansową.

Sąd miał też na względzie stanowisko samego powoda, który podkreślił, że po zasądzeniu całego dochodzonego roszczenia jest skłonny do rozłożenia spłaty na raty i to w takiej wysokości, jaką pozwany będzie w stanie regularnie spłacać.

Przedstawione okoliczności, w ocenie Sądu przesądziły o tym, iż należy dać pozwanemu szansę na spłatę zadłużenia wobec powoda, a jest to możliwe tylko w przypadku rozłożenia spłaty na raty dostosowane do możliwości finansowych pozwanego.

Należy podkreślić, że maksymalny okres spłaty rozłożonego na raty świadczenia nie może przekraczać 10 lat, mając na uwadze art. 125 kc. Sąd nie mógł zatem ustalić wysokości raty na kwotę 150, 00 zł, o co wnioskował pozwany, gdyż wtedy powód zostały zaspokojony dopiero po 20 latach. Sąd uznał jednak, że należy rozłożyć zadłużenie na maksymalny możliwy okres tj. 10 lat, co daje ratę w wysokości 310,00 zł miesięcznie. Tak ustalona kwota z jednej strony nie odbiega w sposób rażący od raty wcześniej ustalonej w umowie pożyczki, a jednocześnie przy właściwym gospodarowaniu jest możliwa do spłaty przez pozwanego. Należy dodać, że kredyt udzielony pozwanemu był rozłożony także na 10 lat, a jego ostateczna spłata miała nastąpić dopiero w 2025r., a więc obecnie termin te zostanie przesunięty tylko o ok. 2,5 roku. W przypadku takiej instytucji finansowej jak powód, nie będzie się to wiązało z żadną szkodą dla niej.

Wobec powyższego, Sąd rozłożył płatność zasądzonej kwoty 37 173,57 zł na 120 miesięcznych rat: pierwsza rata w kwocie 283,57 zł płatna w miesiącu następnym po miesiącu, w którym uprawomocnił się wyrok, a kolejne 119 rat w kwotach po 310,00 zł każda – płatnych do 5-go dnia każdego kolejno następującego po sobie miesiąca, z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie, ale nie więcej niż w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie, w razie zwłoki w uiszczeniu którejkolwiek z rat.

Rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty ma ten skutek, że wierzycielowi nie przysługują odsetki od ratalnych świadczeń za okres od daty wyroku do daty płatności poszczególnych rat (por. uchwała SN z dnia 15 grudnia 2006 r III CZP 126/06 OSNC 2007/10/147). Rozkładając zasądzone świadczenie na raty, sąd nie może natomiast odmówić przyznania wierzycielowi odsetek za okres poprzedzający wydanie wyroku (por. uchwała SN z dnia 22 września 1970 r III PZP 11/70 OSNC 1971/4/61). Stąd odsetki od dochodzonej kwoty zostały zasądzone do dnia wydania wyroku, tj. do 17 maja 2018 r. Jeśli jednak pozwany będzie opóźniał się z zapłatą poszczególnych rat, powodowi będą się należały odsetki za opóźnienia w zapłacie kolejnych rat (por.; H. Pietrzkowski, Metodyka pracy sędziego w sprawach cywilnych, Warszawa 2009, s. 336).

W tym stanie rzeczy na podstawie powołanych przepisów orzeczono jak w sentencji.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 w zw. z art. 102 kpc. Biorąc pod uwagę sytuację osobistą i materialną pozwanego – przedstawioną powyżej - Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda zwrot kwoty 465,00 zł stanowiącej uiszczoną opłatę sądową od pozwu. Sąd odstąpił od obciążania pozwanego pozostałymi kosztami procesu należnymi powodowi, a to kosztami wynagrodzenia pełnomocnika.

SSR Agata Gawłowska- Sobusiak